FACE AU DILEMME …

face au dilemme bouger ou ne pas bouger ?

Je n'ai pas encore parcouru un pouce de cette terre. Et pourtant je ne cesse de marcher. J'arpente le monde sans répit, tantôt je pars à l'assaut, tantôt je bats en retraite. En même temps, bien sûr, je reste incurablement immobile, vendangeur appliqué des jardins marins qui s'étendent sous le ciel intérieur, profondément amoureux des poissons qui volent en chantant, nageoires intactes, dans mes entrailles. Et pourtant je marche toujours et je pense que nul pouce de terre n'appartient à mon pas — le remarquer, ne pas me sentir fautif, est-ce une faute ?

μπροστά στο δίλημμα κίνηση ή ακινησία;

Δεν περπάτησα ακόμα ούτε μια σπιθαμή τούτης της γης. Κι όμως όλο βαδίζω. Ακατάπαυστα οργώνω τον κόσμο πότε ως έφοδος και πότε ως υποχώρηση. Ταυτόχρονα βέβαια παραμένω αθεράπευτα ακίνητος, προσηλωμένος τρυγητής  των θαλασσόκηπων που εκτείνονται κάτω από τον μέσα ουρανό, ερωτευμένος βαθιά με τα ψάρια που τραγουδιστά πετούνε με ακλάδευτα πτερύγια στα σπλάχνα μου. Κι όμως όλο βαδίζω και σκέφτομαι πως ούτε μια σπιθαμή γης δεν ανήκει στο βήμα μου -είναι αμαρτία που με αυτή τη διαπίστωση νιώθω αναμάρτητος;