Poèmes d’Ewa Lipska choisis par Isabelle Macor-Filarska

 

 

Extraits du recueil Chère madame Schubert / Droga Pani Schubert
Traduction Isabelle Macor-Filarska avec la collaboration d’Irena Gudaniec-Barbier

 

 

Labyrinthe

 

Chère Madame Schubert, je vous salue depuis le Labyrinthe, ville d’eau polysémique qui m’induit en erreur. Je cherche les sources brûlantes de notre amour, les fontaines de nos paroles minérales, les heures de cure à deux. Je me perds dans l’entrelacs des souvenirs, aux carrefours des chemins ; je tombe dans le piège de la géométrie. Je m’emmêle dans les câbles du calendrier. Tout ce qui nous a aimés, chère Madame Schubert, est désormais sans issue.

 

Traduction : Isabelle Macor-Filarska
avec la collaboration d’Irena Gudaniec-Barbier

 

 

Labirynt

 

Droga pani Schubert, pozdrawiam panią z Labiryntu, wieloznacznego uzdrowiska, które wprowadza mnie w błąd. Szukam gorących źródeł naszej miłości, pijalni mineralnych słów, leczniczych godzin we dwoje. Gubię się w krętych wspomnieniach, krzyżujących się drogach; wpadam w pułapkę geometrii. Plączę się w kablach dat. Wszystko, co nas kochało, droga pani Schubert, nie ma już wyjścia.

 

------------

Le héros du roman

 

Chère Madame Schubert,  le héros de mon roman transporte une malle. Dans la malle il a sa mère, ses sœurs, la famille, la guerre et la mort.  Je ne peux rien pour lui. Il traîne cette malle tout au long de deux cent cinquante pages. Il tombe de fatigue. Et quand enfin il sort du roman, on le dépouille de tous ses biens. Il perd sa mère, ses sœurs, sa famille, la guerre, la mort. Sur les espaces de dialogue internet on écrit que c’est ce qu’il mérite. C’est peut-être un Juif ou bien un nain ? Les témoins assurent qu’ils ne diront rien sur le sujet.

 

Traduction : Isabelle Macor-Filarska
avec la collaboration d’Irena Gudaniec-Barbier

 

 

Bohater powieści

 

Droga pani Schubert, bohater mojej powieści dźwiga kufer. W kufrze ma matkę, siostry, rodzinę, wojnę, śmierć. Nie jestem w stanie mu pomóc. Wlecze ten kufer przez dwieście pięćdziesiąt stron. Opada z sił. I kiedy wreszcie wychodzi z powieści, zostaje ze wszystkiego okradziony. Traci matkę, siotry, rodzinę, wojnę, śmierć. Na forum internetowym piszą, że dobrze mu tak. Może jest Żydem albo karłem? Świadkowie twierdzą, że bedą milczeć na ten temat.

------------

 

La langue

 

Chère Madame Schubert, je vous écris en polonais. C’est une langue étrange. Elle colle au palais. Il faut sans cesse la traduire en d’autres langues. Parfois son parfum est lourd et a le goût d’une moutarde sans piquant. Il arrive qu’elle s’emballe dans une histoire d’amour. Vous vous souvenez de ce vertige lexical tandis que nous courions sur la plage -  la pluie lavait les restes des propos de nos lèvres ?

 

Traduction : Isabelle Macor-Filarska
avec la collaboration d’Irena Gudaniec-Barbier

 

 

Język

 

Droga pani Schubert, piszę do pani w języku polskim. To dziwny język. Przykleja się do podniebienia. Trzeba go stale tłumaczyć na języki obce. Ma czasami tępy zapach i smakuje jak apatyczna musztarda. Bywa, że rozkręca się w miłości. Pamięta pani ten leksykalny zawrót głowy, kiedy biegliśmy przez plażę, a deszcz zmywał nam resztki mowy z ust?  

------------

 

Extraits du recueil : Rumeur du temps/Poglos

 

Traduit par Isabelle Macor-Filarska
avec la collaboration d’Irena Gudaniec-Barbier

 

JE DIS A MON PAYS

 

Je dis à mon pays :
pars
déménage
Sois un étranger
l’espace d’un instant.
Puis reviens
et habite en toi-même.
Réfléchis à tout ça
encore une fois. 
Attrape -toi
en vol.

 

Traduction : Isabelle Macor-Filarska
avec la collaboration d’Irena Gudaniec-Barbier

 

 

MÓWIĘ DO MOJEGO KRAJU

 

Mówię do mojego kraju :
wyprowadź się
wyjedź.
Bądź przez moment
cudzoziemcem.
Potem wróć
i zamieszkaj w sobie.
Przemyśl to wszystko
jeszcze raz.
Schwytaj się
w locie.

 

 

 
DE TEMPS EN TEMPS

De temps en temps reviennent l’amour et
les nuits aveugles pendant lesquelles
nous n’avons plus que le toucher.

De temps en temps le même restaurant d’hôtel.
Une table couverte d’un drap. Un souffle échappé
de l’au-delà sur le visage du garçon.

De temps en temps quelqu’un fouille les poches
de notre mort. Dans une peur
qui hurle comme un oiseau aux urgences.

De temps en temps on voit quelqu’un qui nous ressemble.
Dans le même restaurant d’hôtel.
Avec le même boulier
qui lui ôte la raison.

Avec le même amour
qui paie une contravention
pour avoir dépassé 
les mêmes éclairs.

 

Traduction : Isabelle Macor-Filarska
avec la collaboration d’Irena Gudaniec-Barbier

 

 

CO JAKIŚ CZAS

Co jakiś czas wraca miłość i
niewidome noce podczas których
możemy liczyć jedynie na dotyk.

Co jakiś czas ta sama hotelowa restauracja.
Stół nakryty pościelą. Zbiegły z zaświatów
oddech na twarzy kelnera.

Co jakiś czas ktoś grzebie w kieszeniach
naszej śmierci. W lęku który
drze się jak ptak na ostrym dyżurze.

Co jakiś czas ktoś podobny do nas.
W tej samej hotelowej restauracji.
Z tym samym liczydłem które
odejmuje mu rozum.

I z tą samą miłością
która płaci mandat
za przekroczenie
tych samych błyskawic.