Mon jardin je ne le cultive pas en profondeur
J’essaie d’épuiser la surface
En plantant des pas.
L’attente une fois dénudée de tout espoir
que reste-t-il ?
Une durable présence.
Bien sûr, si tu es présent sans cesse
tu te dois d’apprendre l’absence.
Moi j’ai choisi une robe blanche.
D’autres ont inventé
divers dispositifs pour disparaître :
Une combinaison d’apiculteur, mettons.
D’autres, encadrés par une fenêtre
sont restés immobiles.
Cela semble statique mais non.
La faute à la durée qui cristallise.
Le mécanisme :
Secousse
Abandon
Confiance
Dévastation
Joie
Pas dans cet ordre
Et sans le sentiment
extrait de Asile
[Melani d. 2008]
Poèmes traduits du grec par Michel Volkovitch
ΕΔΩ ΕΚΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΠΑΝΤΟΤΕ
Δεν καλλιεργώ τον κήπο μου σε βάθος
Προσπαθώ να εξαντλήσω την επιφάνεια
Γι’αυτό φυτεύω βήματα.
Αν απογυμνώσεις την αναμονή από κάθε προσδοκία
τι μένει;
Μια διαρκής παρουσία.
Βέβαια, για να είσαι αδιάλλειπτα παρών
οφείλεις να μάθεις να απουσιάζεις.
Εγώ διάλεξα ένα άσπρο φόρεμα.
Κάποιοι άλλοι, επινόησαν
διαφορετικές συσκευές εξαφάνισης:
Μια στολή μελισσοκόμου ας πούμε.
Άλλοι πάλι, πλαισιώθηκαν από μια κορνίζα παράθυρου
κι έμειναν ακίνητοι.
Μοιάζει στατικό αλλά δεν είναι.
Φταίει η διάρκεια που το αποκρυσταλλώνει.
Ο μηχανισμός είναι:
Δόνηση
Εγκατάλειψη
Εμπιστοσύνη
Αφανισμός
Χαρά
Όχι με αυτή τη σειρά
Και χωρίς το αίσθημα
