Les draps sont des pages blanches.
Tous les soirs, infatigable, il écrit.
Il les noircit dans la fièvre
comme font dit-on les poètes.
Mais le matin les draps sont des bêtes impétueuses.
Des vagues, une mer violente qui se replie.
Et là surgit souvent une petite sirène.
Elle le regarde avec douceur et puis
sortant ses yeux elle les lui offre.
Deux billes en verre vert.
Monsieur T. n’ose pas tendre les mains.
Mais comme il désire leur fraîcheur et comme ses doigts telles des algues s’agitent
pour les toucher.
Ces yeux absorberaient toute la poussière
qui est le sablier du temps.
Par eux le sang se changerait en eau
et la chaux en cristal.
L’offre se prolonge
mais Monsieur T. sans cesse la repousse.
Comment supporte-t-il sa vie dans une maison transparente ?
extraits de Monsieur T.,
[Melani ed. 2007]
Poèmes traduits du grec par Michel Volkovitch
Η ΣΕΙΡΗΝΑ
Τα σεντόνια είναι λευκές σελίδες
Κάθε βράδυ γράφει ακούραστα
Τις γεμίζει πυρετωδώς
Όπως λένε πως κάνουν οι ποιητές
Μα το πρωί τα σεντόνια είναι ζώα παράφορα
Είναι κύματα θάλασσα άγρια που αναδιπλώνεται
Και από εκεί αναδύεται συχνά μία μικρή σειρήνα
Τον κοιτάζει απαλά κι έπειτα
Βγάζει τα μάτια της και του τα προσφέρει
Δυό γυάλινους βόλους πράσινους
Ο Κύριος Ταυ δεν τολμά να απλώσει τα χέρια
Μα πως ποθεί τη δροσιά τους και πως σαλεύουν τα δάχτυλά του σαν φύκια
Να τ‘αγγίξουν
Τα μάτια της θα ρούφαγαν όλη τη σκόνη
Που έιναι η κλεψύδρα του καιρού
Θα έκαναν το αίμα νερό
Και τον ασβέστη κρύσταλλο
Η προσφορά εκκρεμεί
Μα ο Κύριος Ταυ όλο το αναβάλλει
Ποιός αντέχει να ζει σ‘ένα διάφανο σπίτι;
