Poèmes d’Ewa Lipska choisis par Isabelle Macor-Filarska

Extraits du recueil Chère madame Schubert / Droga Pani Schubert
Traduction Isabelle Macor-Filarska avec la collaboration d’Irena Gudaniec-Barbier

Labyrinthe

Chère Madame Schu­bert, je vous salue depuis le Labyrinthe, ville d’eau poly­sémique qui m’induit en erreur. Je cherche les sources brûlantes de notre amour, les fontaines de nos paroles minérales, les heures de cure à deux. Je me perds dans l’entrelacs des sou­venirs, aux car­refours des chemins ; je tombe dans le piège de la géométrie. Je m’emmêle dans les câbles du cal­en­dri­er. Tout ce qui nous a aimés, chère Madame Schu­bert, est désor­mais sans issue.

Tra­duc­tion : Isabelle Macor-Filarska
avec la col­lab­o­ra­tion d’Irena Gudaniec-Barbier

Labirynt

Dro­ga pani Schu­bert, poz­draw­iam panią z Labiryn­tu, wieloz­nacznego uzdrowiska, które wprowadza mnie w błąd. Szukam gorą­cych źródeł naszej miłoś­ci, pijal­ni min­er­al­nych słów, leczniczych godzin we dwo­je. Gubię się w krę­tych wspom­nieni­ach, krzyżu­ją­cych się dro­gach; wpadam w pułap­kę geometrii. Plączę się w kablach dat. Wszys­tko, co nas kochało, dro­ga pani Schu­bert, nie ma już wyjścia.

————

Le héros du roman

Chère Madame Schu­bert,  le héros de mon roman trans­porte une malle. Dans la malle il a sa mère, ses sœurs, la famille, la guerre et la mort.  Je ne peux rien pour lui. Il traîne cette malle tout au long de deux cent cinquante pages. Il tombe de fatigue. Et quand enfin il sort du roman, on le dépouille de tous ses biens. Il perd sa mère, ses sœurs, sa famille, la guerre, la mort. Sur les espaces de dia­logue inter­net on écrit que c’est ce qu’il mérite. C’est peut-être un Juif ou bien un nain ? Les témoins assurent qu’ils ne diront rien sur le sujet.

Tra­duc­tion : Isabelle Macor-Filarska
avec la col­lab­o­ra­tion d’Irena Gudaniec-Barbier

Bohater powieś­ci

Dro­ga pani Schu­bert, bohater mojej powieś­ci dźwiga kufer. W kufrze ma matkę, siostry, rodz­inę, wojnę, śmierć. Nie jestem w stanie mu pomóc. Wlecze ten kufer przez dwieś­cie pięćdziesiąt stron. Opa­da z sił. I kiedy wresz­cie wychodzi z powieś­ci, zosta­je ze wszys­tkiego okradziony. Traci matkę, siotry, rodz­inę, wojnę, śmierć. Na forum inter­ne­towym piszą, że dobrze mu tak. Może jest Żydem albo karłem? Świad­kowie twierdzą, że bedą mil­czeć na ten temat.

————

La langue

Chère Madame Schu­bert, je vous écris en polon­ais. C’est une langue étrange. Elle colle au palais. Il faut sans cesse la traduire en d’autres langues. Par­fois son par­fum est lourd et a le goût d’une moutarde sans piquant. Il arrive qu’elle s’emballe dans une his­toire d’amour. Vous vous sou­venez de ce ver­tige lex­i­cal tan­dis que nous cou­ri­ons sur la plage —  la pluie lavait les restes des pro­pos de nos lèvres ?

Tra­duc­tion : Isabelle Macor-Filarska
avec la col­lab­o­ra­tion d’Irena Gudaniec-Barbier

Język

Dro­ga pani Schu­bert, piszę do pani w języku pol­skim. To dzi­wny język. Przyk­le­ja się do pod­niebi­enia. Trze­ba go stale tłu­maczyć na języ­ki obce. Ma cza­sa­mi tępy zapach i smaku­je jak apaty­cz­na musz­tar­da. Bywa, że rozkrę­ca się w miłoś­ci. Pamię­ta pani ten leksykalny zawrót głowy, kiedy biegliśmy przez plażę, a deszcz zmy­wał nam reszt­ki mowy z ust? 

————

Extraits du recueil : Rumeur du temps/Poglos

Traduit par Isabelle Macor-Filarska
avec la col­lab­o­ra­tion d’Irena Gudaniec-Barbier

JE DIS A MON PAYS

Je dis à mon pays :
pars
déménage
Sois un étranger
l’espace d’un instant.
Puis reviens
et habite en toi-même.
Réfléchis à tout ça
encore une fois. 
Attrape ‑toi
en vol.

Tra­duc­tion : Isabelle Macor-Filarska
avec la col­lab­o­ra­tion d’Irena Gudaniec-Barbier

MÓWIĘ DO MOJEGO KRAJU

Mówię do mojego kraju :
wyprowadź się
wyjedź.
Bądź przez moment
cudzoziemcem.
Potem wróć
i zamieszkaj w sobie.
Prze­myśl to wszystko
jeszcze raz.
Schwytaj się
w locie.

 
DE TEMPS EN TEMPS

De temps en temps revi­en­nent l’amour et
les nuits aveu­gles pen­dant lesquelles
nous n’avons plus que le toucher.

De temps en temps le même restau­rant d’hôtel.
Une table cou­verte d’un drap. Un souf­fle échappé
de l’au-delà sur le vis­age du garçon.

De temps en temps quelqu’un fouille les poches
de notre mort. Dans une peur
qui hurle comme un oiseau aux urgences.

De temps en temps on voit quelqu’un qui nous ressemble.
Dans le même restau­rant d’hôtel.
Avec le même boulier
qui lui ôte la raison.

Avec le même amour
qui paie une contravention
pour avoir dépassé 
les mêmes éclairs.

Tra­duc­tion : Isabelle Macor-Filarska
avec la col­lab­o­ra­tion d’Irena Gudaniec-Barbier

CO JAKIŚ CZAS

Co jak­iś czas wraca miłość i
niewidome noce pod­czas których
może­my liczyć jedynie na dotyk.

Co jak­iś czas ta sama hotelowa restauracja.
Stół nakry­ty poś­cielą. Zbiegły z zaświatów
odd­ech na twarzy kelnera.

Co jak­iś czas ktoś grze­bie w kieszeniach
naszej śmier­ci. W lęku który
drze się jak ptak na ostrym dyżurze.

Co jak­iś czas ktoś podob­ny do nas.
W tej samej hotelowej restauracji.
Z tym samym liczy­dłem które
ode­j­mu­je mu rozum.

I z tą samą miłością
która płaci mandat
za przekroczenie
tych samych błyskawic.